Ամուսինս ինձ տանից դուրս արեց, որ իմացավ, աղջիկ ենք ունենալու
Ես և ամուսինս երկար ժամանակ ուզում էինք երեխաներ, բայց ինչ-որ կերպ դա չէր ստացվում: Եվ ահա ես իմացա, որ մենք երեխա ենք ունենալու: Ես հայտնեցի այդ լուրը ամուսնուս, նա անչափ ուրախացավ: Բայց ասաց, որ պարտադիր պետք է տղա ծնվի: Հետազոտության ժամանակ մեզ հայտնեցին, որ աղջիկ է լինելու։
Ամուսինս կտրուկ ոտքի կանգնեց ու դուրս եկավ կաբինետից: Բժիշկն ինձ նայեց, ես ասացի.
-Նա շատ էր ուզում տղա ունենալ, երեւի տխրեց:
-Ոչինչ, ահա նա աղջկան կվերցնի իր գրկում ու անմիջապես կմոռանա, որ տղա է ուզում։ Բժիշկը փորձեց աջակցել ինձ։ Երբ ես դուրս եկա կաբինետից, ամուսնուս ոչ մի տեղ չգտա:
Զանգերին չէր պատասխանում։ Ես որոշեցի գնալ տուն, մտա մուտքի մոտ, տեսնում եմ՝ իմ իրերը դռան մոտ են, իսկ ճամպրուկի վրա գրություն կա՝ «Դու աղջիկ էիր ուզում, հիմա ինքդ դաստիարակիր նրան»։ Վերցնելով ճամպրուկը՝ որոշեցի գնալ ծնողներիս մոտ։
Այդ գիշեր ես սաստիկ ցա վ ունեի։ Մայրիկը շտապօգ նություն կանչեց։ Ես ծնեցի երկվորյակներ՝ տղա և աղջիկ։ Դուրս գրվելու օրը ամուսինս եկավ, ինձ ծաղիկ չտվեց, չշնորհավորեց, այլ միայն ասաց.
– Ես պատրաստ եմ քեզ հետ վերցնել, եթե դու թողնես աղջկան։
Նա առաջարկեց, որ հրաժարվեմ իմ երեխայից, ես չէի կարող նման քայլի գնալ։ Ես ամուսնալու ծության հայց եմ ներկայացրել: Երեխաներիս ինքնուրույն եմ մեծացնում, նրանից ոչինչ պետք չէ։ Թող հիմա ամբողջ կյանքում զղջա, որ իր հիմարության պատճառով մնացել է առանց ընտանիքի։
